onze ochtendroutine

De ochtendroutine begint voor Ed rond een uur of 7 met een bakje koffie in de keuken, voor mij meestal iets later en dan buiten op het boventerras want we hebben momenteel maar één keukenstoel 😂!

Nadat ik de katten eten heb gegeven, settel ik me in mijn winterjas (het is hier 's ochtends écht niet zo warm) buiten in de grote luie stoel met mijn koffie en boterham met kaas. Tegen die tijd hebben de katten hun eten op en komt Spooky bij mij op schoot liggen voor een blij-je-te-zien-knuffel😊🐈

Helaas moet Spooky het dutje ergens anders voortzetten want we zijn nog maar halverwege met ons ochtendritueel!  

Nu is het tijd voor de avisponesvallen-check!

Iedere ochtend kijken we wat de score is van de dag ervoor, zullen de vallen vol zitten?

Soms zitten ze erg vol, een andere keer is het minder zoals hier.

Ed haalt de vallen uit de vijgenboom, van de bijenkasten en van de plekken op de grond.

Wanneer in de vallen nog levende avispones zitten, sluiten we de ingangen af met plasticzakjes en een elastiekje.

We zetten ze fijn een dag in het zonnetje!

-

De flessen lijken bijna feestjelijk.....

Zijn de avispones dood? Dan gooi ik de inhoud van de fles door een zeef waarbij ik de gist-suiker-wateroplossing opvang voor hergebruik.

      

Dit is een kleine vangst, soms is de bodem van de zeef totaal bedekt met avispones!

De avispones-lijkjes belanden met een sierlijke boog ergens op het veld.

De flessen vul ik bij met een verse gistoplossing.

Ed hangt de flessen weer terug, en kijkt tussendoor ff of er al avispones te vangen zijn. Vaak hangen er al een paar voor de bijenkast en niet iedere avispa is zo dom dat ie zichzelf laat vangen door een fles dus het vlindernetje is ook een belangrijk wapen. En zo sluiten we ons eerste ochtendritueel af.

Alle vallen hangen weer op een plek, morgen weer de vangst bekijken.

Dit is de vangst van een gemiddelde dag.....

de poezen

Toen we het huis kochten werd ons door Sergio, de vorige eigenaar, gevraagd of wij de poes die daar rond liep erbij wilden hebben. Hij zou haar anders meenemen naar zijn andere weekendhuis 200 meter verderop. Dat leek ons niet echt zinvol want dan zou ze toch terug lopen omdat wij hier alle dagen aanwezig zijn. Dus ja, we nemen haar er wel bij.

Bij de tweede bezichtiging bleek dat het niet om één maar twee poezen ging, de tweede nog angstiger en wilder dan de eerste! 

Tja, het waren zusjes, in Vigo in een container gevonden door de dochter des huizes en mee genomen naar hier. Dan moeten we ze allebei maar adopteren!

Wat namen verzinnen betreft was onze fantasie niet echt op zijn hoogtepunt! We kwamen niet verder dan Poes en Mauw😁.

Mauw kreeg de naam Mauw omdat zij de enige was die een, bijna onhoorbaar, 'mauw' kon voortbrengen! Ze loopt niet erg soepel en is heel erg mager. Maar ze eet en poept als de beste en we hebben besloten haar hier de best mogelijke tijd te geven die haar nog resteert.

Poes loopt ook niet altijd even soepel maar verder oogt ze wel gezond. 

Mauw en Poes

Het werd een uitdaging om de dames een beetje minder angstig te laten worden.

Iedere keer tijdens het eten bleef ik bij ze zitten en probeerde ze voorzichtig aan te raken. 

En na enkele weken bleven ze zitten en was het tijdens de maaltijd mogelijk om ze te aaien!

Het ging allemaal voorspoedig tot ergens in februari/maart Poes andere geluiden begon te maken......overdag kroelen tegen haar zus aan en 's avonds luid mauwend rondom het huis.....! Oeh, hoe gaan we haar naar de dierenarts brengen voor een sterilisatie als we haar nauwelijks aan mogen raken, om van oppakken maar niet te spreken!!! 

Van onze nederlandse/spaanse buurvrouw kregen we een kattenmand te leen. Maar voor het ons lukte om haar daar mee te vangen was het gemauw al afgelopen en werd Poes al een beetje aanhankelijker en vriendelijk naar ons toe.....👀

De natuur werd groener en ondertussen groeide Poes ook wat ronder!

Totdat ze op 7 mei, de Spaanse Vaderdag, in alle vroegte enorm hongerig en een heel stuk dunner naar huis kwam om te eten. En eten deed ze....twee en een half zakje van het zachte voer werd zó naar binnen gewerkt!!

Wat waren wij nieuwsgierig naar de kittens; hoeveel en vooral...waar waren ze???

Na de maaltijd wandelde Poes weer weg.....en ik volgde. Ze liep over het tropisch terras, nog een stukje door de onze tuin, een stukje door de tuin van de buurman en in het verlaten kippenhok sloop ze naar binnen. Voor mij ging het iets minder soepel want ik moest op mijn buik onder een hek door! 

De deur zat op slot maar de sleutel stak er gelukkig in en binnen lag Poes met haar 3 kleine kittens!!!

In een hoekje van het verlaten kippenhok.

Het plekje dat poes had uitgezocht voor de bevalling was op zich prima en veilig. 

Maar de zwager van de oude buurman (die alle weekenden vanuit Vigo even komt kijken naar het huis van zijn schoonvader die in een verzorgingstehuis verblijft) vertrouwden we niet. Toen Poes vervolgens nog een keer ging eten, heb ik de kittens uit het schuurtje gehaald. 

Ik heb ze meegenomen naar ons boventerras en in een doos gelegd zodat Poes erbij zou kunnen gaan liggen. Maar Poes begreep het niet, ze zag de kleintjes wel maar herkende ze niet als zijnde haar kinderen. Poes ging gewoon weer naar het schuurtje. 

Uiteindelijk heb ik haar met de kittens kunnen opsluiten in de middelste verdieping in de hoop dat Poes haar kinderen daar zou gaan voeden maar dat werd ook het niet.....helaas!

De volgende dag heb ik de kittens meegenomen naar Poes, haar laten ruiken en mee terug gelokt naar het schuurtje waar Poes zich direct begon te ontfermen over haar kroost. 

Ik heb ze daar maar gelaten in de hoop dat de buurman niet daar zou kijken.

Ik ben ondertussen nog 3 weken naar Nederland geweest en wat waren de kittens gegroeid toen ik ze weer zag!!!

Maar ze hadden ook ontstoken oogjes en die ben ik 3 x per dag gaan schoonmaken met         

manzanillathee (kamillethee). 

Dit deed ik telkens wanneer moeder bij het huis ging eten want ik wist niet hoe ze zou reageren als ik haar kinderen aan het verzorgen was. 

Maar ja, ik ben niet zo snel en moest soms ook de kittens achter uit het vieze hok zien te halen, jakkie, en daardoor gebeurde het dat Poes eerder terug kwam en ik nog met een kitten op de arm zat. De eerste keer blies ze naar me toen ik de laatste kitten weer bij haar terug zette maar de volgende keren accepteerde ze mijn aanwezigheid.

De oogjes werden echter niet beter en heb ik de kittens meegenomen naar de dierenarts. Gelukkig ging onze Spaanse buurvrouw Olaia mee want de dierenarts sprakvooral portugees! De praktijk in Arbo is een dependance van de praktijk in Melagaco, Portugal, vandaar.

De diertjes werden gewogen, van top tot teen gecheckt en we kregen een zalfje voor de oogjes mee voor thuis. 

En plots, op 10 juni, liep Poes met één van de kittens, dartelend om haar heen, op ons tropische terras!!!! Samen liepen ze het pad op naar ons boventerras waar de poezen altijd hun eten krijgen. 

Geweldig, dat vertrouwen wat Poes in ons had voelde fantastisch! Zomaar je kinderen meenemen naar huis!!!!

De kitten kroop ergens in een hoekje en moeder ging eten. Na een half uur vond ik het welletjes en heb naar ik Poes geroepen dat we haar andere kinderen gingen ophalen. 

"Kom Poes, kom....."en daar kwam Poes! 

Tot net aan de andere kant van het tropisch terras liep ze mee en daar begon ze te mauwen. Uit het hoge gras kwam een witte kitten geduikeld en de zwarte heb ik eruit geplukt. Beide heb ik op de arm genomen en samen met Poes (die achterom bleef kijken of ik wel kwam met de kleintjes) naar het boventerras gelopen, moeder en kinderen veilig thuis!

Het is een groot feest om te kijken hoe de wereld van Spooky, Zorro en Flo iedere dag groter wordt, welke vaardigheden ze erbij leren en hoe ze spelend hun dagen door komen!!

Ik heb inmiddels honderden foto's  en ik verheug me 's avonds al om ze de volgende ochtend te begroeten wanneer ik de voordeur open om ze eten te gaan geven!

benjamin Spooky

zus Flo

grote broer Zorro

De kittens (pubers) zijn ondertussen ruim 11 weken oud en komen nog regelmatig even drinken bij moeder (hoewel dat niet meer nodig is) maar dat is na vandaag verleden tijd.

Want ondertussen is het wel weer mogelijk dat Poes op stap gaat met een leuke katerman!

En daarom zullen we Poes morgen naar de dierenarts brengen voor een sterilisatie.....

Eten met de hele familie!

Dit is pas slapen...!

De twee broers Zorro en Spooky 

Laatste zoogdag bij moeder.....

Het appartement (1)

 donderdag 20 juli 2023

Een paar dagen geleden hebben we alle pannen van het dak van het toekomstige appartement gehaald. En dat werd een wereld van verschil! 

Maar misschien is het wel leuk om te zien hoe het appartement er eerst uit zag. 

Bienvenido!

De ene helft was toen een schuur, erg donker en en er was gedeeltelijk van steen en beton een soort verhoging gemaakt (geen idee waar deze voor gebruikt werd).

De andere helft was een overkapping zonder voor- en zijmuur. 

Nadat Ed het bouwwerk ín de schuur had verwijderd, heeft hij een mooie, stabiele zijmuur gemetseld van grote grijze blokken en een uitsparing gelaten voor een raam dat we gevonden hadden op een illegale stortplaats (het was aan mij de eer om deze op te knappen en ik moet zeggen dat me dit erg goed is gelukt!).

Het begint al een beetje op een woonruimte te lijken.

Daarna ging de tussenmuur eruit en toen zagen we pas hoe groot de ruimte zou worden en dat viel niet eens tegen.

Nadat Ed de riolering voor de toekomstige badkamer en de keuken had aangelegd, een blauwe isolatielaag had geplaatst en de slang voor de vloerverwarming had vast gezet, werd het geheel opgedekt met een laagje beton. 

We hebben een indeling bedacht voor de verschillende functies in het toekomstige appartement en, ook al is het niet supergroot,.....alles past er in 😉

En nu was het een paar dagen geleden dus de tijd voor het verwijderen van het dak.

             

                     Ruimte genoeg om de muren boven het dak te voegen met chaux.

Gisteren hebben we de panlatten verwijderd en getracht om daar alle spijkers eruit te halen. Van schroeven hadden ze nog ooit gehoord en we kwamen spijkers tegen van wel 20 cm......pffff, zie die er maar 's uit te trekken!!

Vandaag was het laatste stukje aan de beurt: de grote draagbalken. De schuur had balken van eiken (meestal niet te zwaar vanwege het voorwerk door de houtworm) en de overkapping was gebouwd met eucalyptushout.

Supertrots op het werk wat Ed verzet heeft!

En nu is het allemaal weg en hebben we alleen nog maar muren😊. 

Wat geeft dat een overzicht! 

Nu kunnen we zien waar de muur te laag is en er bakstenen bij op moeten. En de tuindeuren te zien op de plek waar ze gaan komen was helemaal fantastisch: het begint nu écht ergens op te lijken!!

Het eerste dak eraf (1)

dinsdag 18 juni 2023

Volgens onze kalender komt deze week de dakdekker. De dakdekker gaat het dak van ons huis en het dak van het toekomstige appartement vervangen.

Deze laatste is nog in aanbouw. 

We hebben de vloer gestort, de riolering ligt er in en de muren staan nu op de plaats.

De hoge oude muur van het huis zelf heeft wat extra zorg nodig. Het beton moet een beetje tussen de stenen uitgehakt worden en daarna weer opgevoegd met een kalkcement.

Door de aansluiting van het dak aan deze oude muur kan ik dit werk beter vooraf doen.

Dus vanmorgen vol enthousiasme alle pannen eraf :-)  
De zon is best heel fel hier maar gelukkig valt de warmte nog enigszins mee, 27 graden vandaag🌞.

Een zoekplaatje, maar Ed zwaait hier nog even.....

En het dak is er af!!!!

Nu nog afwachten of de dakdekker zoals afgesproken op 20 juli komt.....😏 

Onze Spaanse ervaring leert ons daar zeker niet op te rekenen maar onze Hollandse
'het kan maar vast klaar liggen' won het weer vandaag!

Nu konden we pas zien hoe de constructie van het dak was gemaakt.....! ( Een oud tangetje zit met zijn bek open door een ijzer ding en in het handvat van dit tangetje lag de hoofddraagbalk van het dak!!!)

het blijft een bijzonder huis 😁

stucen met cement

donderdag 13 juli 2023

De buitenmuur van de badkamer was al de hele tijd een doorn in het oog: lelijke bakstenen die schots en scheef gemetseld waren. Het oogde nogal 'onaf' !😏

Overal cementplekken en dat binnen een prachtig kader van rotsblokken.

Ed heeft voor mij een kruiwagen cement aangemaakt en ik kon aan de slag. 

Dit keer bovenaan begonnen zodat de muur nog nat gemaakt kon worden zonder dat het gestucte deel er weer af zou vallen.

Bijna halverwege, het ziet er goed uit!

Klus geklaard👍
Weer een vaardigheid op mijn cv erbij!

Het eindresultaat, ik ben tevreden😊

 ---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Een paar dagen later heb ik de zijmuur van het schuurtje, daar waar de metalen trap gaat komen, ook alvast gestuct. Nu kon ik er nog bij!

Ik heb de smaak te pakken!

.

 

Insecten rondom ons huis: de grote groene sabelsprinkhaan

donderdag 13 juli 2023

Wat zat kitten Zorro toch raar in de pan te kijken die als waterbak voor de katten dient.....een bloemblaadje dreef erin, maar ook een groter groen gevaarte!

Een sprinkhaan! En ondanks dat hij stilletjes op het water lag vond ik het toch een beetje eng om op te pakken en heb ik de sprinkhaan met een takje op een tegeltje gemanoeuvreerd.

Prachtig groen, zo groen als vers gras en met antennes die net zo lang waren als zijn eigen lijf. Veel beweging zat er echter niet meer in, sterker nog, levenloos.

Toch vond ik hem te mooi om zomaar in de struiken te gooien en Ed had hem ook nog niet gezien vandaar dat ik de sprinkhaan nog op de tafel heb laten liggen.

Deze sabelsprinkhaan was zeker 6 cm lang.

Ondertussen heb ik wat informatie op gezocht over het beestje dat in onze tuin woont. 

De lichaamskleur is groen met een een bruine streep over het midden van de rug. Het is een goede springer en kan na een sprong tot wel een tiental meter verder zweven.

De mannetjes 'zingen' door de voorvleugels langs elkaar te wrijven en het geluid is tot 100 meter afstand te horen.

Hun voedsel bestaat voornamelijk uit andere insecten die door de sterke kaken aan stukjes worden geknipt. 

De grote groene sabelsprinkhaan kan dan ook flink bijten dus als het niet nodig is....niet vastpakken!

Hier had hij zijn voelsprieten alweer omhoog.

Nadat onze sprinkhaan een uurtje op de tafel had gelegen, zag ik dat hij adem begon te halen, heel rustig! Steeds bewoog er een stukje meer van het beestje, tot het ronddraaien van zijn antenne aan toe. 

Op het moment dat hij zichzelf begon om te draaien naar mij toe, vond ik dat het tijd werd om onze groene vriend in het gras te zetten waar hij incognito verder aan kon sterken.

 

los dos hombres y 'la Piedra'

                                                                                                               zondag 9 juli 2023

De wijnkelder moet worden uitgegraven want het plafond is te laag. 

Rechtop lopen zou voor de meesten van ons hier nét (niet) kunnen zonder je hoofd te stoten aan de zware eiken balken die de vloer van de middelste verdieping dragen.

Dus Ed druk in de weer met schep en kruiwagen om grond te verzetten (toch wel één van zijn meest favoriete bezigheden hier😉)!!

Maar in één van de hoeken van de wijnkelder liggen 2 grote stenen die hiervoor fungeerden als standaard voor een wijnvat (heerlijke rode wijn overigens die de vorige eigenaar voor ons had laten staan🍷). 

En uiteraard moeten die grote stenen er ook uit...in ieder geval degene die het minst dicht tegen de muur aanligt, een hele grote dame!

Het uitgraven, ja dat lukt wel maar het verplaatsen is een ander verhaal! Loeizwaar!!

Gelukkig hebben we hele fijne buren en buurman Javi kwam wel een handje helpen. 

Beide mannen gewapend met een 'palo' (een lange ijzeren staaf die ze cadeau hebben gekregen van een andere buurman) en het wrikken kon beginnen. 

Met behulp van 2 dikke ronde ijzeren staven konden we 'la Piedra' verplaatsen, stukje voor stukje, paso a paso...

Dos hombres en el trabajo.

Ik kreeg de functie van rolstaafverplaatser en zo begon de tocht naar de vijver waar de grote dame een brug zou worden over de watertoevoer. Maar hoe dichter we bij de vijver kwamen, hoe slechter de plek bleek te zijn. Het zou een megahoge opstap worden en dat is niet handig.

Al heel dicht bij de vijver!

Maar om het hoekje, voor het appartement dat we aan het realiseren zijn, hebben we een mooie plek gevonden!

De steen tegen de zuidmuur, perfecte zithoogte 'y la vista estupenda'!

Het was een enorme klus maar van deze plek gaat 'la Piedra' niet meer weg!

Ons gevecht met de avispones

                                                                               zondag, 9 juli 2023

Wij noemden deze superwespen frelons, spreekt wat makkelijker uit ;-)  (is de Franse naam).

In het Nederlands is het de Aziatische hoornaar en hier in Spanje heten ze avispa, meervoud avispones.

 De bijenkast met onze hulpmiddelen erbij: 2 flessen omgebouwd tot avispavallen, een visnetje om ze te vangen en de platte tegel op de grond zodat we ze plat kunnen trappen....

 

In de val zie je al een laagje met dode avispas, het werkt wel heel goed!

Dit keer geen gezellig verhaaltje maar meer een zich voltrekkend drama. Sinds een jaar of 5 is deze exoot hier aanwezig en zijn ze een regelrechte ramp voor de imkers (die zijn dus ook al allemaal vertrokken)

De avispones doen zich te goed aan de honingbij en hangen voor de bijenkast en plukken de bijen zo uit de lucht. Er zijn geen natuurlijke vijanden en ze nemen de gevangen bijen mee naar hun eigen nest. Deze nesten zijn soms enorme ballen hoog in de bomen, waar de gemeente speciale gifkogels in probeert te schieten om ze uit te roeien. Dit stadia is denk ik al achterhaalt, uitroeien lukt echt niet meer. Wij proberen de druk van deze beesten in de omgeving van onze bijenkast wat te verminderen zodat onze bijen nog wat kans hebben. Dit lukt ons tot nu toe nog vrij aardig, maar de bijen hebben zoveel stress dat ze de honing die ze verzamelen direct zelf nodig hebben, dit vanwege dat ze veel minder uitvliegen en vooral gericht zijn op het bewaken van de kast. 

Deze superwespen zijn op zich niet gauw gevaarlijk voor ons, maar als ze steken doet dat flink meer pijn dan een gewone wespensteek en zeker bij meerdere steken kun je beter direct naar een arts. Toen ik een steek opliep heeft Petra direct de steek leeg gezogen en behalve 2 dagen een dik gezicht viel het mee. Waarom werd ik gestoken ..tja.. sinds ze hier massaal rond onze bijenkast hangen probeer ik er zoveel mogelijk te vangen en dood te trappen. Ook hebben we flink wat vallen gemaakt van plastic flessen. Eerst vulden we die een beetje met wijn of bier maar toen vingen we ook veel andere insecten en zelfs vlinders. Nu hebben we een recept met gist en veel suiker en is de bijvangst minder dan 1 procent en killen we wel 100 foute avispones per dag. 

De bijen krijgen dus nog steeds geen rust en zitten vooral stressvol in hun vliegopening. Mijn respect voor bijen en eigenlijk zelfs ook voor de avispones is enorm toegenomen, het zijn absoluut geen domme dieren! De bijen lijken mij te herkennen en zien in mij geen vijand. Ik kan nu de kast open maken zonder beschermend pak. De avispones daarin tegen weten ook wie ik ben! Ik merk dit omdat ik iedere keer mijn vangtechniek iets moet aanpassen. Eerst haalde ik ze zo uit de lucht en trapte ze in het netje dood. Nu moet ik razendsnel met het netje zijn.  De laatste tijd hangen de avispones onder de bijenkast zodat ik er met het netje niet bij kan. Ook vallen ze mij nu af en toe aan. Af en toe loop ik overdag ff naar de bijenkast en dan hangen er nu altijd wel een paar avispones voor. Zo gauw ik mijn netje pak en 1x uithaal is de rest weg. Als ik dan wegloop of soms ook als ik aan de andere kant van de kast ga staan komen ze alweer terug. Ik laat ook een netje op de kast liggen, dat helpt ook een beetje, ze ruiken dan de dood van hun soortgenoten in het netje.

Erop uit om honing te halen doen ze nu veel te weinig, maar ik ben blij dat wij tenminste nog een kast met bijen hebben. Tot 5 jaar geleden had iedereen hier een rij kasten vol bijen staan, nu bijna niemand nog zelfs maar 1 kast. De vorige bewoner had vroeger tot 40 kilo honing per jaar......

Dit was ff een minder mooi berichtje uit dit prachtige Galicië.
 

insecten rondom ons huis: de wandelende tak

vrijdag 7 juli 2023

La Palo of wandelende tak.

Hoewel ik (nog) geen kenner ben lijkt mij de streek Galicië een waar insectenparadijs. De lucht gonst hier van het leven maar ook op de grond kruipt er van alles rond waar ik vaak niet eens een naam bij kan verzinnen. Gister dus wel een heel duidelijke, de wandelende tak, in dit geval een Galicisch ondersoort met kortere voelsprietjes.

https://nl.wikipedia.org/wiki/Clonopsis_gallica