R.I.P. Mauw

Onze lieve Mauw is niet meer....😿

Afgelopen zaterdag (27 oktober) kwam ze niet tevoorschijn toen ik in de ochtend een zakje zachte brokjes open maakte. Normaal gesproken zit ze al te wachten en begint ze heel gulzig, en dan ook echt héél gulzig te eten nog voordat de brokjes het schoteltje raken.....

Maar nu was ze er niet.....

Mauw had een plekje, midden in het gras (en ook in de regen) waar ze een soort van overzicht had en daar vond ik haar terug. Een klein hoopje poes. 

Ik heb haar opgepakt en een stukje gedragen richting de bovenafdak waar het eten staat, tot ze begon te trappelen met de pootjes. 

Nadat ik  haar op de grond had gezet, bleef ze in eerste instantie zitten. 

Met een restje eten ben ik naar haar toe gegaan, maar eigenlijk wilde ze het niet eens.

Kort daarna is Mauw naar het boventerras gelopen en heeft daar 3 epileptische aanvallen gehad. Na de derde heb ik haar in de poezenreismand gelegd, zachtjes op een dekentje. 

Ed heeft haar meegenomen naar de dierenarts voor een spuitje...daar werd verteld dat ze kattenaids had....

We wisten dat ze haar hele leventje al ziek was, ze was veel te mager (ondanks haar goede eetlust) en een miauwtje van haar was maar nét hoorbaar. 

Mauw heeft bij ons een goede tijd gehad met eten, een droog plekje en regelmatige een liefdevolle aai (hetgeen ze steeds fijner begon te vinden).

Mauw samen met haar zus Poes op de buitentrap.

Mauw samen met haar zus en neefjes en nichtje.

Poes zocht Mauw altijd weer op.

Ondanks dat de poezen niet naar binnen mogen, kwam Mauw toch regelmatig de keuken ingeslopen om te kijken of er nog eten was!

Dag lieve Mauw 😽

 

de vuursalamander

Ieder ochtend wanneer ik de voordeur open, sprinten de 3 kittens de gang in om weer net zo hard naar buiten te rennen omdat het eten in aantocht is.

Onlangs echter, het was nog donker, bleven ze dralen bij de voordeur waar iets schimmigs over de grond kroop.....

Lamp aan, kittens aan de kant en daar kwam een groot donker monster de gang inlopen en de kittens er weer achteraan om er met de poten tegen aan te tikken.

"Eèhèhèhèd....!!!!!" 

En daar kwam Ed al aangesneld want zo vaak gil ik niet om hulp!!!

De kittens naar buiten gebonjourd en wij achter deze prachtige creatie aan....bij het bierflesje zie je pas hoe groot hij is!

Om hem naar buiten te zetten moesten we een bakje hebben met steile kanten en Ed vroeg mij om een pan maar dat duurde wel even voor ik het besef had om inderdaad een pan te pakken hahaha!! Beetje overdonderd door deze beauty!

Het is een vuursalamander van minstens 15cm lang!!

De vuursalamander is één van de grootste Europese amfibieën en heeft een onmiskenbaar kleurpatroon; een zwarte kleur met gele vlekken en strepen. De vuursalamander heeft een gedrongen bouw en de ronde staart is relatief kort. De afstekende kleuren dienen om andere dieren af te schrikken; het is een vrij giftige soort. Oudere exemplaren zijn waarschijnlijk te giftig om door andere dieren gegeten te worden. Vermoed wordt dat de salamander steeds giftiger wordt naarmate het dier ouder wordt of dat het gif steeds smeriger wordt.
De ontwikkeling van de vuursalamanders is bijzonder omdat geen eieren worden afgezet, maar deels ontwikkelde larven levend ter wereld worden gebracht. Soms komen ze zelfs volledig ontwikkeld ter wereld, wat uitzonderlijk is voor amfibieën.
De vuursalamander komt voor in grote delen van Europa en leeft voornamelijk in beboste gebieden in relatief laaggelegen streken.
De vuursalamander is in tegenstelling tot vrijwel alle andere salamanders een zeer slechte zwemmer die nooit het water betreedt, behalve om de larven af te zetten.
Het zijn uitgesproken nachtdieren en zoeken actief naar voedsel. ze kruipen over vochtige humuslaag van de bosbodems op zoek naar prooien. 's Nachts wordt voornamelijk  de reukzin gebruikt om prooien op te sporen. Overdag verstopt de salamander zich in holen of onder objecten. Alleen bij regen, vooral na een droge periode, worden de dieren ook overdag wel gezien en het zijn dan echte zichtjagers.

De dag daarop hadden we bezoek van een andere vuursalamander, zijn tekening was anders dan de vorige. 

Deze bleef gelukkig buiten op het boventerras terwijl de katten aan hun ontbijtje begonnen (en niet aan de salamander😉).

een (Galicisch) tamme kastanjerecept (1)

Oktober, het seizoen van de tamme kastanje is aangebroken. We hebben de groei van de vruchten goed kunnen volgen aan de vele kastanjebomen die hier staan. 

Van onze oude buurvrouw, la vecina vieja, Perpé kregen we een flinke zak vol maar ja, wat moet je ermee?

De moeder van Olaia (de andere buurvrouw, la vecina joven), Marina wist als echte Galicische hét recept om ze smakelijk te verwerken!

Een paar dagen geleden werd ik door hen geroepen en gedrieën (Olaia, Marina en ik) hebben we de dikste kastanjes gezocht die we maar konden vinden. Eerst met de voeten losrollen en dan met een goede, dikke handschoen de kastanje uit zijn stekelige omhulsel halen.

Dit was het leuke buiten gedeelte, het gedeelte waar nog een beetje tempo in zat.......

Maar dan moet je alle kastanjes op het puntje goed inkruisen (niet te ver want ze mogen niet middendoor) en het geheel op het vuur zetten en een uurtje laten koken. 

Voor de smaak voeg je takjes van neboda toe, een typisch Galicisch kruid dat zelfs op ons land groeit. Het ruikt naar munt en het schijnt familie van het bonenkruid te zijn.

Neboda

De kastanjes zijn gaar wanneer je ze een beetje kunt induwen en het binnenste meebeweegt.

Daarna moet het bruine jasje eraf en zoveel mogelijk van het bittere vlies.......

Eet er vooral niet teveel van bij een late avondmaaltijd want het valt nogal zwaar op de maag.

Maar bij een borreltje na de siësta schijnt het erg lekker te zijn.... 

Wij waren niet erg gecharmeerd van dit gerecht maar misschien moeten we nog ff wennen 😬

 

de doodshoofdvlinder

Jeetje!!!!!!..... WAT KOMEN WE NU WEER TEGEN IN ONZE TUIN!!!!!😲😲😲😲

Deze joekel had zich verschanst op een plant met kleine zwarte besjes (Nachtschade) en hij viel op door (uiteraard) zijn grootte maar ook door de zacht overlopende kleuren van zijn lijf....prachtig imposant!

Het is de rups van de doodshoofdvlinder......

Met  mijn hand erbij zie je pas echt hoe groot hij is!

Zijn pootjes houden het takje stevig vast....

De doodshoofdvlinder is een vlinder uit de familie pijlstaarten. Zowel de Nederlandse als de wetenschappelijke naam zijn afgeleid van de op een schedel lijkende vlek op het borststuk.

De vlinder is verder te herkennen aan het relatief grote en dikke lichaam en de duidelijk zichtbare klauwtjes aan de poten. 

De vlinder is één van de grotere pijlstaartvlinders en bereikt een lichaamslengte van ongeveer zeven centimeter. De spanwijdte van de vleugels is bijna het dubbele. 

De voorvleugels zijn aan de bovenzijde bruin gekleurd, de onderzijde van de voorvleugels en de achtervleugels zijn geel van kleur met donkere strepen en vlekken. 

Ook de rups valt op door het groene tot gele lichaam met blauwe tot paarse schuine dwarsstrepen.

De doodshoofdvlinder heeft een natuurlijk verspreidingsgebied dat voornamelijk delen van Afrika en Azië beslaat. Het is een trekvlinder die in de zomer noordwaarts vliegt en enorme afstanden kan afleggen. De doodshoofdvlinder komt dan in Europa voor maar de vlinder is echter niet in staat zich te handhaven in de noordelijke gebieden.

De doodshoofdvlinder leeft als rups van planten maar eenmaal volwassen eet hij vooral zoetigheden zoals nectar en honing, en dringt daarvoor de nesten van honingbijen binnen.

De vlinder wordt echter regelmatig door de bijen doodgestoken en uit het nest gewerkt. Het komt ook voor dat de vlinder wordt gedood en vervolgens wordt ingemetseld binnen het nest.

De volwassen vlinder wordt vanwege zijn nachtactieve levenswijze vooral gegeten door vleermuizen.

Maar het is een goede vlieger (één van de snelste soorten insecten) en kan een topsnelheid van 54 kilometer per uur bereiken!

Als een doodshoofdvlinder wordt verstoord piept hij luid om zijn belager af te schrikken. Ook de rups is in staat om een afweergeluid te maken dat bestaat uit klikkende geluiden die met de kaken worden geproduceerd. De rups kan tevens gemeen bijten als het dier wordt opgepakt, de volwassen vlinder echter is geheel weerloos.

Hier is duidelijk het doodshoofd te zien.

het eerste dak eraf (2)

Update dakdekker: Die is niet geweest, zijn team bestaat uit 4 man, 1 van de 4 moest naar het ziekenhuis vanwege buikklachten daardoor konden de andere 3 ook niet werken.....Nu wordt het eerst september voordat er misschien weer een poging wordt ondernomen....

September is bijna voorbij voordat de dakdekker besluit om zijn offerte in te trekken.... Oktober geldt hier als eerste winter- /regenmaand dus dan wordt het niet voor april/mei dat er weer gewerkt gaat worden. Op de valreep vind ik nog een nieuwe dakdekker wiens offerte precies 3x hoger uitviel voor exact hetzelfde werk (eerst 8000 2de werd 24000 voor een nieuw dak). 

Pfff dan maar zelf de materialen bestellen en aan de slag en dan alleen het appartement dak, de rest komt dan volgend jaar wel!

Voor de goede orde, dit mag hier officieel alleen een aannemer doen met de goedkeuring van een architect, maar helaas daar heb ik ff geen zin meer in. Petra kwam 1 oktober terug uit Nederland en ik had toen precies het dak erop! Nu kunnen we lekker verder droog het appartement afmaken als het regent .

Op dit dak komen later de zonnepanelen te liggen waardoor het ook niet zo erg is dat het dak uit lelijke sandwichpanelen bestaat, lekker makkelijk en later zien we ze toch niet meer😉

De muur moet zo hier en daar nog een beetje worden opgevuld😏

het bovenbos 1

Hoewel we hier al zo'n 8 maanden wonen, hebben we nog lang niet alle weggetjes en paden ontdekt die hier rondom ons huis lopen.

Vandaag, gewapend met een emmertje, zijn we op pad gegaan in het bos dat boven ons huis ligt om paddenstoelen te zoeken. Er zouden nu misschien al cantarellen kunnen groeien.  Helaas nog net ff te vroeg maar wel weer een leuk ommetje gevonden. 

Ed op zoek naar paddenstoelen.

Uitzicht van bovenaf op ons huis met de langzaam groeiende parkeerplaats en onze 'nieuwe minicampervan'.

Waterbronnetjes vind je hier overal in het bos.....we kwamen een waterstroompje tegen met het jaartal 1750 waarvan het water in een bemoste wateropvang plensde.

1750....

Er staan tevens een aantal prachtige kurkeiken met de meest fantasievolle stammen!

een oude eik...

...en weer terug op de verharde weg.

Helaas bleef ons emmertje leeg maar de capuchon van Ed hadden we wel, tot in zijn nek aan toe, gevuld met dennenappels voor in de kachel😁

 

de oude bijenkasten

De oude bijenkasten

Deze oude bijenkasten komen uit de nalatenschap van de vorige bewoner, Sergio.  
Ze lagen opgeborgen onder onze horreo, een typische graanschuur uit het noordwesten van het Iberisch schiereiland. Deze worden gebouwd van hout of steen en hebben bovenaan de palen platte staddelstenen om te voorkomen dat knaagdieren naar boven kunnen klimmen. Door spleten in de wanden wordt er geventileerd. 

Onze horreo....

De oude bijenkasten worden gemaakt van de schors van de eik; de twee links op de foto zijn gemaakt van de schors van de kurkeik, de ander waarschijnlijk van de schors van een steeneik.
De schorsen zijn rond gebogen en met ijzerdraad aan elkaar vastgemaakt. 

Aan de onderkant kun je een smalle gleuf zien waar de ingang voor de bijen is.

Het oogsten van de honing bij deze kasten is een stuk lastiger dan bij de hedendaagse kasten, de bovenkant kun je niet verwijderen dus moet je nogal wat handelingen verrichten om de honing eruit te krijgen.

Deze bijenkasten kwamen vooral voor op het Iberisch schiereiland en hoewel vooral de houten kasten worden gebruikt, zie je soms nog een imker met deze originele bijenkasten.

De binnenkant van één van de bijenkasten.

Bij ons doen ze nu dienst als plantenstandaard
(en soms als krabpaal😼!)

de zuringuil

Zo'n felgekleurde rups valt op wanneer deze op het zand ligt tussen wat groene stengeltjes. Het is de rups van de zuringuil waarvan we er nu (helaas) ook vele van vangen als bijvangst in onze avispasvallen.

de prachtig gekleurde rups

De zuringuil is een nachtvlinder uit de familie van de nachtuiltjes. Hij komt in heel Europa voor en de vliegtijd loopt van eind april tot en met september.

Hij legt zijn eitjes op allerlei kruidige houtige planten zoals zuring, weegbree, en braam. 

een cocon met verpoppende rups of pop

Zo kleurrijk de rups, zo onopvallend de nachtvlinder!

sterilisatie

Onze lieve, mooie, prachtige, gezellige, eetgrage kittens (😜) zijn ondertussen een half jaar oud en (bijna) klaar om zelf voor nageslacht te zorgen......

Maar zover willen we het niet laten komen, 5 katten rondom het huis is meer dan genoeg!!!

Op 4 oktober, dierendag, was Sue (voorheen Flo) aan de beurt om gesteriliseerd te worden.

Sue

Bij de dierenarts moest ik (net als toen bij Poes) een papier ondertekenen waarin staat dat de praktijk niet aansprakelijk gesteld kan worden voor foutjes (althans dat denk ik want mijn Portugees is nog steeds niet zo best 😉). Ook daarom had ik buurvrouw Olaia gevraagd om voor Sue een afspraak te maken want dat is voor mij aan de telefoon helemaal niet te doen!!  

Normaal gesproken kun je de poes de volgende dag weer ophalen maar 5 oktober bleek in Portugal een feestdag te zijn en kon ik Sue pas twee dagen later ophalen.....snif....

De ingreep kostte 121 euro en gelukkig rekenden ze voor het extra nachtje niets. Het kapje kreeg ik los mee want het lukte hen niet om dit bij haar om te doen....

Thuis heeft Sue nog twee nachtjes in de schuur gelogeerd om de wond wat meer te laten genezen en op zondagochtend mocht ze weer met me mee naar boven en de rest van de familie! Een beetje onzeker liep ze achter me aan maar eenmaal boven was het feest.....vooral Sue zelf ging helemaal los!! Het eten wat de katten in de ochtend altijd krijgen boeide haar niet echt maar de vrijheid, de speeltjes, het gras, het zand.....dat was toch weer geweldig!!!

De dag erop, maandag 9 oktober, was het de beurt aan de heren Spooky en Zorro......ff doorpakken!

hier nog volkomen ontspannen.....

Mauwend in de kattenkoffer op weg naar Melgaço voor een dagje dierenartspraktijk. 

Met handen en voeten legde de assistente me uit dat wanneer ik gebeld zou worden ik de dieren op kon halen en anders werd het de volgende dag....

Gelukkig ging om 17.00uur mijn telefoon en mochten ze weer naar huis. De katertjes waren nog wel een beetje slaperig; Spooky heeft een hele tijd op mijn schoot liggen slapen en Zorro in de mand.

Het hele steriliseer- en castreerverhaal werd een duur grapje; de twee dames á 121 euro en de twee heren á 55 euro per stuk. Maar toen ik wilde afrekenen wenkte de assistente me en vertelde dat de castratie van één der heren een kado was en dat we die niet hoefden te betalen.!!! Superlief!!

 

de inktviszwam

We maakten met Monique en Erik een rondje over het terrein van de ruïne. Het gras stond hoog en we moesten soms het pad vrijmaken van bramenstruiken. 
Op een onopvallend plekje echter stond deze opvallende zwam; de inktviszwam en hij doet inderdaad zijn naam eer aan! 

Onze inktviszwam heeft 5 poten.

De inktviszwam groeit het best op vochtige schaduwrijke weilanden, maar komt ook voor in licht beboste omgeving. Het vruchtlichaam is in Europa te vinden van juli tot september.
De soort heeft een vruchtlichaam waarvan de vorm doet denken aaneen inktvis. Hij ontwikkeld zich uit een 'liggend ei' waaruit vier tot zeven slanke lange aren groeien die aanvankelijk met de toppen met elkaar zijn verbonden.
Daarnaast is deze soort te herkennen aan de karakteristieke kadavergeur (dit hebben wij gelukkig niet geroken!!!).
De inktviszwam is oorspronkelijk afkomstig uit Australië en Tasmanië en is in 1921 voor het eerst in Europa gesignaleerd. Waarschijnlijk zijn sporen van deze zwam meegekomen met Australische troepen tijdens de Eerste Wereldoorlog. De soort heeft zich geleidelijk aan over grote delen van Europa verspreid.