de poes van de buren......

Veel is er niet te beleven op Rias, dus als er dan een poes boven in een boom blijkt te bivakkeren dan is dat nieuws....sensatie....reuring...opwinding...SPEKTAKEL!!

Minnie, de poes van de buren, zat al dikke 3 dagen bovenin een boom; geschrokken van een hond en niet meer in staat om naar beneden te komen🙀.

Toen ik buuv Olaia over iets anders appte, kreeg ik als antwoord,"Pufff Petra estoy de los nervios!" 

Politie was al gebeld, brandweer eveneens maar ja, die komen niet voor een kat in de boom!

Hier bovenin zit Minnie!

Tja, wat moet je dan? Hmmm...hoge bomen.....klimmen......?! 

Túúrlijk, er zijn mensen die dat voor hun werk doen! 

Nou, en zij kwamen wel. 

Klimuitrusting uit de auto, touw in de boom, kattenmand en lekkere hapjes voor Minnie mee naar boven en proberen de poes op haar gemak te stellen.

Haha, dan kun je lang wachten en Minnie vertrouwde het niet en liep verder naar het uiterste plekje op een lange tak!

De redder op weg naar Minnie!

En dan kun je óf lang gaan wachten óf je gaat de poes een liefdevol duwtje geven!

Olaia, Javi, het maatje van de klimmer en ik stonden ondertussen met een gespreide deken in onze handen beneden onder Minnie te wachten op haar val. En die kwam....eerst een paar meter lager, nog nét aan een paar poezennageltjes en toen stortte ze omlaag, precíes in onze gespannen deken. Een kleine bounce en toen als de wiedeweerga naar haar huis....

Na een flinke maaltijd (ze moest toch 3 dagen inhalen) was het tijd voor siësta😻

Alsof er niets was gebeurd......😸

 

Inwonende vuursalamander

Alweer een huisgenoot!

Nu de betonnen vloer van de 2de verdieping klaar is, begint het indelen van de grote ruimte. Treetjes, trappetjes en scheidingsmuren. 

Ik was druk aan het indelen en metselen totdat ik voelde dat ik in de gaten werd gehouden! Achter in een grote holte tussen de stenen in de muur zat een grote vuursalamander naar mij te koekeloeren!

Hier verscholen tussen de stenen....

Hier de foto iets verder vergroot...

Niet de mooiste foto maar wel zichtbaar dat het een indrukwekkend dier is!

De vuursalamander is één van de grootste Europese amfibieën en heeft een onmiskenbaar kleurpatroon; een zwarte kleur met gele vlekken en strepen. De vuursalamander heeft een gedrongen bouw en de ronde staart is relatief kort. De afstekende kleuren dienen om andere dieren af te schrikken; het is een vrij giftige soort. Oudere exemplaren zijn waarschijnlijk te giftig om door andere dieren gegeten te worden. Vermoed wordt dat de salamander steeds giftiger wordt naarmate het dier ouder wordt of dat het gif steeds smeriger wordt.
De ontwikkeling van de vuursalamanders is bijzonder omdat geen eieren worden afgezet, maar deels ontwikkelde larven levend ter wereld worden gebracht. Soms komen ze zelfs volledig ontwikkeld ter wereld, wat uitzonderlijk is voor amfibieën.
De vuursalamander komt voor in grote delen van Europa en leeft voornamelijk in beboste gebieden in relatief laaggelegen streken.
De vuursalamander is in tegenstelling tot vrijwel alle andere salamanders een zeer slechte zwemmer die nooit het water betreedt, behalve om de larven af te zetten.
Het zijn uitgesproken nachtdieren en zoeken actief naar voedsel. ze kruipen over vochtige humuslaag van de bosbodems op zoek naar prooien. 's Nachts wordt voornamelijk  de reukzin gebruikt om prooien op te sporen. Overdag verstopt de salamander zich in holen of onder objecten. Alleen bij regen, vooral na een droge periode, worden de dieren ook overdag wel gezien en het zijn dan echte zichtjagers.

Iberische watersalamander

We hadden beneden bij het schuurtje nog een aantal plastic flessen liggen die we vorig jaar hadden gebruikt als avispavallen. Maar ze waren vies, te groot, kapot ...kortom, tijd om ze op te ruimen.

In sommigen zat regenwater, in anderen bruine drab maar toen ik één van de flessen leegde in het gras, zat daar een salamandertje in!!

Nog een beetje versuft....

Helemaal op zijn rug kreeg ik 'm niet!

Deze salamandersoort leeft in zuidelijk West-Spanje en in Portugal. De habitat bestaat uit heldere stroompjes en vijvers, liefst met diepere plekken zoals bij rotsen en grotten met veel vegetatie maar ook wel in stromende beekjes. Op het menu staan kleine waterdieren zoals slakjes, watervlooien en wormen en soms ook wel plantendelen. De Spaanse watersalamander is sterk aan water gebonden en komt er tijdens de paartijd niet uit, ook daarbuiten als in de strooisellaag voedsel gezocht wordt blijft de salamander in de buurt van oppervlaktewater.

verspreidingsgebied

Deze salamander wordt maximaal 10 centimeter lang en is vrij smal en fijngebouwd waardoor het lichaam nog kleiner lijkt. In de paartijd krijgen de mannetjes een felgele buik met aan de zijkanten zwarte stippen en een lichte kam op de rug, met aan de onderzijde van de staart een lichte streep en meestal een witte staartpunt. De flanken en rugkam hebben geen felle kleuren en buiten de paartijd zijn ze grauwgrijs tot zwart met donkere vlekken over het hele lijf en hebben een vaal oranje buik. 

Ook heeft de Spaanse watersalamander duidelijk gele ogen met daarin de oogstreep die wel meer soorten hebben, waardoor de pupil spleetvormig lijkt, maar het niet is. 

Gelukkig hebben we veel vochtige, natte plekken in de tuin en heb ik deze pracht daar een mooi onderkomen gegeven!

Physalis Peruviana of Ananaskers, Jodenkers, Lampionplant, Goudbes, Kaapse kruisbes

Dit luxe soort fruit zul je misschien wel kennen, meestal verpakt in een klein doosje en dan geïmporteerd uit Madagaskar, Colombia, Nieuw-Zeeland of Kenia. 

Oorspronkelijk komt deze vrucht uit Peru en behoort tot dezelfde familie als, jawel, de aardappel en de tomaat (Solanum).

De vrucht heeft vele namen zoals je in de titel ziet. De naam Kaapse kruisbes heeft de bes overgehouden aan de teelt in Zuid-Afrika aan het begin van de 19e eeuw. 

De kruisbes bestaat uit een gele, eetbare bes met zachte, eetbare pitjes en hij groeit in een lampionachtig, doorzichtig omhulsel. Van dit omhulsel is de botanische naam afgeleid, Physalis betekend namelijk 'blaas'.

Bij ons op het terrein is het een erg rommelige plant die alle kanten opvalt, maar wat een vruchten! De hele winter al, we zouden er bijna jam van maken zoveel. 

Heerlijk en vol vitamine B3 ;-)

Zalig, dit plukfruit uit de tuin😋

Kleine kunstwerkjes!

de nieuwe vloer op de eerste verdieping

Tjeetje, alweer een maand geleden dat we laatste update hebben gegeven. Tja eerlijk gezegd was de vrouw ruim 3 weken van huize en ben ik (Ed) niet de grootste kompjoeterfan  Dus nu alsnog ff het verhaal van wat een man doet als de vrouw van huis is.

Al het hout zit hier vol met houtworm en ook de vloeren waar we al een paar keer door zijn gezakt. Omdat het klimaat (en dus ook het huis) erg vochtig kan zijn, wilden we betonnen vloeren met vloerverwarming. Nu is dan de vloer van de eerste etage aan de beurt.
Petra ging aldus 3 weken werken en feesten in Nederland en dat was voor mij de kans om ff hier een feestje (flinke puinhoop) te bouwen 😜!

Eerst moest de oude houten vloer eruit, meest dikke eikenhouten planken. Maar ook de balken waren grotendeels rot of vooral opgevreten door de houtworm. 

Toen de vloer eruit was heb ik eerst een vaste trap naar de kelder (deels) gegraven en gemetseld. De kelder wordt de technische ruimte voor de zonneboiler/houtcv, de elektrische installatie maar ook voor onze voorraad geweckte producten.

  

Daarna nog de draagmuren verbreden en een ijzeren balk in het midden van de overspanning. Hierop de sandwichpanelen, lekker makkelijk en nu in de kelder gelijk een mooi strak plafond. Dit wordt de vloer van onze slaapkamer. Boven op deze panelen heb ik verwarmingsslang gelegd en met betongaas en staaldraad strak vast gezet in de muren (heet dit dan niet voorgespannen beton?)

En dan nu 12 cm beton.... Dat viel ff enorm tegen, wat een gigantische klus! 

Omdat we hier ver van de begaande weg af zitten dacht ik dat een mortelwagen hier nooit zou kunnen komen en ben ik al de beton zelf gaan mixen. Gelukkig kreeg bij dit onderdeel hulp!

Met een betonhelicopter sloegen we de lucht uit het beton.

Daarna de laatste laag cement erover om alles nog strakker te krijgen.

Onderwijl ondersteunt een bos van stammen in de kelder deze vloer totdat deze genoeg is uitgehard en zichzelf kan dragen.  
Trots met het resultaat en weer een flinke stap verder kon ik Petra hier weer verwelkomen!